Sembla que l'annada siá pas tròp marrida. Non, pel vin vòli dire, que pel demai... L'estiu s'acaba, coma la madurason dels gruns sucrats, la semal es per sortir, serà lèu emplenada. Pertot dins nòstres paises sembla que la liana fruchosa aguèsse trapat, un moment o l'autre, un arbrilhon, un bocin de tèrra peiregosa per s'entortovilhar. Aval desapareguèt, en causa benlèu de la filloxèra que ne butiguèt tant e mai a partir cap a las Americas (clinhada apiejada a un Diari passat). Alai venguèt una industria, un business mondial sens chuc ni muc. Aicí, d'istòrias de cooperacions, de solidaritats, de mans tendudas e noseludas coma los ceps. De revòltas tanben, quand lo roge rajava de barricas en barricadas...